Geloof me...
Ik voel je...
niet echt, maar in gedachten,
je woorden,
die mij in verwarring brachten,
je pijn, die ik met je wil delen,
zonder opzettelijk
met gevoelens te spelen,
het verdriet,
waar je nooit om hebt gevraagd,
maar wat je wel
al jaren met je meedraagt,
Lisa, ik voel je....
geloof me
En ik zie je....
levensecht,
wat jammer dat jij jezelf
niet kunt zien door mijn ogen,
dat zou je sterken,
je eigenwaarde verhogen,
misschien zelfs de pijn
iets verzachten,
het was niet jouw schuld
hou dat in gedachten..
Lisa, ik zie je,
geloof me
En echt, ik hoor je,
en alles wat je zei,
heeft mijn hart gegrepen
ook al heeft het een wond
in jouw ziel geslepen,
je bent niet alleen,
dus lisa, schreeuw maar
huil maar,
want zelfs de woorden
die niet zijn gezegd,
heb ik óók begrepen,
want ik hoorde je,
en geloof me,
dit gaat over.....
Geplaatst in de categorie: verdriet
Mooi gedicht en recht uit het hart geschreven!