Losgeslagen verhoudingen
ik moet zorgen voor het kleintje
en koken voor de grote
ik hang de was weer aan het lijntje
en snijd het vlees in moten
ik moet leven voor mijn kind
voor mijn man, mijn gezin
en dat is ook het enige
waar ik ooit voor leven wil
nee, ik hoef niet een carriére
geen huis met dure hypotheek
geen sauna in een luxe serre
niet bij elke koffie een plak cake
ik hoef geen drie vakanties in een jaar
ik hoef geen merk, geen Albert Heyn
ik hoef geen zakenman die is nooit klaar
ik hoef geen kakmadam te zijn
mijn baby hoeft niet zonodig mexx
of andere merken, duur gemaakt
misschien zeg ik wel heel veel geks
maar tis de waanzin die me raakt
dat gesmijt met al dat geld
het moet rollen, met geweld
mensen werken veel te hard en veel te laat
en de kleine kinderen? in de kou op straat!
ja een kind is een luxe-produkt
dat neem je voor je status
dan wordt het eerst flink opgesmukt
het maken is tenminste gratis
en dan een kinderdagverblijf
iedereen aan dat kleine lijf
jammer dat dat pas met drie maanden kan
dat moet je even veranderen, bewindsman!
is alles niet verschrikkelijk losgeslagen
ik zie zoveel, telkens weer, alle dagen!
kinderen geen grenzen, geen discipline
en aan de ouders ligt het niet
we zitten allemaal in één machine
de grote produktiefabriek!
het maakt mij wel bang zo nu en dan
toch heb ik medelijden met die mensen
je mist alles wat je missen kan
dat wil ik niemand toewensen!
Geplaatst in de categorie: werk