Leven

Soms vraag ik mij af,
wat heb ik misdaan in een vorig leven?
Want zeg nou zelf, het is toch maf,
geen ongeluk is mij bespaard gebleven.

Nu overdrijf ik misschien een beetje,
ik heb nog nooit iets gebroken.
Toch lijkt mijn leven een weetje,
dat door menig mens is besproken.

Voor mijn 20e al ziek,
ik mag blij zijn dat ik nog leef.
Ik diende kanker van repliek,
al was mijn geheugen nadien een zeef.

Goed en wel hersteld,
leek er geen vuiltje aan de lucht.
Tot die ene nacht werd gebeld,
na wat bleek mijn moeders laatste zucht.

Niets leek meer van belang,
alles wazig, mijn geest verward.
Een laatste zoen op haar koude wang,
de werkelijkheid was te hard.

Nog geen jaar later het bericht,
mijn grote liefde was niet meer.
Littekens tekenden haar gezicht,
ze viel ten prooi aan het verkeer.

In de jaren die zouden komen,
bleek het lot nog niet gunstig gezind.
Meer dierbaren werden ontnomen,
zij waren mij erg lief en bemind.

Na jaren in goede gezondheid bleek,
mijn juichen kwam te vroeg.
Pijnklachten in de schouderstreek
de tumorcellen vonden het nog niet genoeg.

Hoewel goedaardig van aard,
om te horen was dat was fijn.
Ging ik de molen in met volle vaart,
maar er bleek geen remedie tegen de pijn.

En toen was daar zij,
bruine ogen en blonde haren.
Mijn God wat was ik blij,
maar ook dit mocht ik niet ervaren.

Zij had haar hart aan een ander verpand,
in een klap verpletterde ze mijn waan.
Zo te zien gaat al het verdriet hand in hand,
mijn God wat heb ik toch misdaan?

Leven Verdriet Liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 13 stemmen 1.211