ze dicht mirakels
poëzie haar zang
tonen dragen verre verten
toomloos temperament
haar letters
houden ’t niet binnen
schreeuwen het uit
schreien zouten over schermen
resoneren
voor eeuw’g
op ’s mensen huid
zelfs dan nog
is zij ingesnoerd
haar zegging
springt buiten zinnen
hangend aan haar mouwen
ziet men haar altaar
alles is uit vouwen
spett’rend van elkaar
Geplaatst in de categorie: literatuur