De tijd weet van niets
Oud worden is niet moeiijk,
het is onmogelijk, men blijft
het nadenkende kind, de popelende
minnaar, de man, de beschaamde vader,
maar steeds meer afgedane tijd begraaft zich
in huid en lijf en leden tot
alles is eengeworden met de dagen
die zijn voorbijgegaan. Men sterft vanzelf.
-----------------------------------------------------------
uit: 'Mythologisch. Gedichten, oud, nieuw en herzien', 1997
Inzender: MV, 14 juni 2005
Geplaatst in de categorie: tijd