inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 665):

vuurvlieg

zou mijn monoloog van een glim-
worm willen houden voor jou
je als een zonnebank vol energie
laden en de aanmaak van vitamine
D bevorderen tot je humeur opnieuw
straalt als een pasgeboren zon

met jou is het leven te verdragen
zonder jou verlang ik je te zien
en och ik ben er ook niet knapper
op geworden, de winter knaagt
aan mijn merg, de wind blaast
didgeridoo door mijn lege botten

dat ik je lief heb wordt steeds
duidelijker, zwijg maar het hoeft
niet gezegd, ik wil je alleen maar
vasthouden en nooit meer loslaten
de atmosfeer knettert en jouw stem
valt in zonnevlekken uiteen

Schrijver: Stanislaus Jaworski, 3 maart 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 53 stemmen aantal keer bekeken 32.910

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Fred
Datum:
3 mei 2005
Email:
fredmolenaarcasema.nl
Ik zwijg in elke taal die je wenst
Je hebt echter wel de vuurvlieg ontmensd.
Naam:
willem
Datum:
16 maart 2005
Email:
willemhotmail.com
erg slecht geredeneerd!
maar voor de rest is het een leuk amateuristisch gedicht...
Naam:
hebus
Datum:
3 maart 2005
Email:
herman.buysgmail.com
leuklezend en herkennend je minnekoesteringen.
knappe zinswendingen.
steeds duidelijker klinkt je verlangende didgerido en alpenhoorn.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)