Het wit voorbij
Wat had ik naar deze dag toegedroomd:
mezelf verliezen zou ik bevestigen
en jij jouw vinden benamen.
Onze luchtkastelen mochten nu wel springen:
wij zaten al gemetseld.
Nog zie ik onze sprookjesgang…
de witte tule rond mijn gelaat
had geen schijn van kans te verbergen
en jouw vonken brandden terug.
Onze 'verslaving' werd bejubeld,
zwart gelakend zweefde je mee
nu ook uiterlijk verguld.
Witte duiven als kroongetuigen.
En er was rijst, heel veel rijst.
"Niet nodig"... lachte je:
"we plukken al vruchten!"
En het engelenkoor
klonk door
tot diep in de nachten,
zes hele weken.
Toen zagen we de duiven
vertrekken.
De rijst was op.
Zie ook: http://www.ettinajhansen.nl
Schrijver: Ettina J. Hansen, 27 februari 2005
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: huwelijk
trouwen 2.0 met 278 stemmen 
103.117
103.117
Geef je reactie op deze inzending:
Jammer dat de italiaanse vertaling er niet bij is.
en jij jouw vinden benamen
Die regel ergert me, of moet het toch zijn: beamen i.p.v. benamen?
maar is het een chinese bruiloft?
want daar doen ze ook dingen met rijst en zo