Gedichten

gedicht (nr. 89):

Rotterdam

Met menig stad heb ik je vergeleken,
ik raak nooit op je uitgekeken.
Dit kostte mij een menig duit,
steeds viel het in jouw voordeel uit.
Je schoonheid waar sommigen van balen,
vind ik juist je kracht uitstralen.
Buitenstaanders laten het niet merken,
maar zien hoe hard de mensen in jou werken.
Allemaal hebben ze eelt op hun klauwen,
en een overhemd met opgestroopte mouwen.
De oorlog doorboorde heel jouw hart,
de stad was gedompeld in veel smart.
Rotterdammers lieten dit niet merken,
gingen na de oorlog weer keihard werken.
Er werd niet erg lang gerouwd,
hun stad moest immers opgebouwd.
Onze haven dat weet iedereen,
is nu werelds nummer een.
Al hadden ze geen cent te makken,
zij zaten niet neer bij de pakken.
Al kunnen ze vaak niet hun grenzen,
jouw bewoners blijven bijzondere mensen.