inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 341):

Zomers ontwaken

De dralende hitte dijt me uit
in het matras van vergeefse slaap.
Mijn vingers liggen meters verder
te tintelen in een vergeten droom.

Gevleugeld toetst de hemel
een palet bonte kleuren
en tonen de druppels
gedwee hun korte dauw.

De zon ademt de nacht uit
in een weids gebaar van licht.
Wat niet opveert is gestrikt
in de netten van de nacht.

Je trilt je lijf in bloemen
en je geurt snakkend licht
Honingzoet meng je smachten
met schalks zoemende bijenzang.

Je plengende liefdesdaad
lest mijn diepste dorst.
Ik sta op en schrijf de dag
een illusie van verse zinnen.

Schrijver: Anton van Amerongen, 15 oktober 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 210 stemmen aantal keer bekeken 67.152

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
satan's girl
Datum:
29 oktober 2003
Email:
lucifer666_18hotmail.com
Mooi gedicht, goed om aan mijn vriend te geven. Bedankt!
Naam:
Me JaNe
Datum:
26 oktober 2003
Email:
depreter_mhomtail.com
Prachtig!
Echt waar chapeau :)
Naam:
rina hooft
Datum:
19 oktober 2003
Email:
freaky_rienhotmail.com
Ik heb je gedicht gelezen en ik vind het een heel mooi gedicht waar toch over nagedacht moet worden.
Mijn complimenten.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)