inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 142):

EMOTIES

Warm weerloos schelpenzand
ligt maagdelijk te blinken
laat zuigend water slinken
op sereen verstild strand

Het minnekozend gekabbel
vertoeft nog in speelse rust
warme korrels nat gekust
in teder liefdesgeknabbel

Als een plots vlagende bries
wolken doet opzwellen
de zon straf omknellen
in grijs doorschijnend vlies

Dan laat traag verdicht duister
de hemel onverschrokken
het helder licht opslokken
in zwaar geboeide kluister

Schuimende torens doorbreken
geselend het witte zand
verdrinken dit stille land
aan rauwe krachten bezweken

Schrijver: Sylvia van Hulzen, 27 mei 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

3.3 met 99 stemmen aantal keer bekeken 21.066

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
julie
Datum:
23 oktober 2002
Email:
amai dat is een super mooi gedicht!
zo mooi beschreven, zo rustgevend, een gekleurd woordgebruik enz...
dit gebruik ik zeker voor mijn boekbespreking!
5 sterren!
Naam:
Prachtig...
Datum:
10 oktober 2002
Email:
Een mooi gedicht.
Dat heeft u mooi gezegd...
Zo voel ik me namelijk nu ook! Precies... Compliment
Naam:
Robyn
Datum:
6 juni 2002
Email:
margot_robynhotmail.com
Dit gedicht is echt geweldig!
Echt nog nooit zoiets wonderbaarlijks mooi gezien,
ik zag het al helemaal voor me, precies wat ik zocht!
Naam:
Dennis Wolf
Datum:
29 mei 2002
Email:
Badeend69hotmail.com
Dit gedicht beschrijft een simpele beweging van moeder natuur met prachtige woorden.
Ik schrijf zelf ook gedichten en ben zeer onder de indruk van dit gedicht.
Naam:
stef
Datum:
29 mei 2002
Email:
s_barkihotmail.com
erg zwaar maar wel mooi. veel moeilijke woorden.
Naam:
Helen Josephs
Datum:
27 mei 2002
Email:
helen.josephspandora.be
Prachtig gedicht, prachtig rijm. Petje af...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)