Gedichten

gedicht (nr. 130):

SPINNEWIEL

zij zat aan
haar spinnewiel
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol

over haar hoge
statige kamer
trokken in voorjaar
en najaar
de ganzen

zij verhaalden van winter
en van ijs

zij hoorde ze roepen
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol

rond haar hoge
statige kamer
dwaalde in voorjaar
en najaar
haar dienaar

hij verhaalde van zomer
en van zon

zij hoorde hem roepen
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol

hij riep haar koosnaam
die hij alleen kende
zij zat aan
haar spinnewiel
en zij spon

rood viel een druppel
op witte nevel
rood viel een druppel
op witte wol