inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.682):

Een gedicht

Je krijgt de kaarten gedeeld, zelf mag je niets
uitzoeken, er hooguit één of twee
ruilen, en dan nog alleen een vier voor een zes,
of - als 't meezit - een tien voor een boer, verder moet je maar zien.

'Spelen maar!' roept een stem. Maar je kent zelfs de regels
niet. Hoe moet het? Wat doe je? Je schudt ze en legt
ze uit op de tafel. Misschien is 't toch best leuk. Soms lijkt het
net of er iets uitkomt: hapt er een vrouw in een aas.

Maar soms gooit er een hand plots een kaart op: je moet bekennen.
Je aarzelt, weet het niet, hijgt, bijt een stuk uit je lip:
onmiddellijk is de hand er met leukoplast.

'Dank je wel', zeg je. Maar moet je nu ook al de heer
en de negen opgooien? Dan houd je toch niets meer over?
En het schemert al half. En het licht doet het ook niet meer.

----------------------
uit: 'Tirade', 200.

Schrijver: Cees Buddingh
Inzender: jvdb, 16 juni 2018


Geplaatst in de categorie: sport

2.0 met 165 stemmen aantal keer bekeken 31.899

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
H
Datum:
20 november 2013
Iemand enig idee uit welke bundel dit gedicht komt?
Naam:
jessieca
Datum:
13 oktober 2008
Email:
jessieca16hotmail.com
nou ja zeg, wat een gedicht! maar het is wel oke!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)