inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.303):

het oude spoor

Mijn grind vaalbruin,
door onkruid overwoekerd,
is langzaam weggemoffeld
in een stilte die niet
ophoudt te bestaan.
Weg de cadans van komen
en van gaan, alleen de echo’s
van het heinde en de verte blijven.

Verlangen naar geluiden
die verdwenen als geknars
van staal op staal,
een gele koplamp
die de mist doorschijnt,
een knipperlicht dat
in de verte seint
en zegt dat er nog steeds
een trein kan komen.

Verweerd en afgeschreven,
opgeheven, maar altijd
nog kaarsrecht en ongebroken
blijf ik, daar waar geen mens meer gaat
eenzaam van het verleden dromen.

Schrijver: josephine banens
Inzender: mp, 1 april 2008


Geplaatst in de categorie: reizen

3.0 met 77 stemmen aantal keer bekeken 11.948

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
meike
Datum:
12 april 2008
goed geschreven!
Naam:
Paul Tesser
Datum:
9 april 2008
Email:
youfindme2gmail.com
Ik heb zo een spoor gekend. Werkelijk een zeer mooi gedicht!
Naam:
Igna Wijnen
Datum:
3 april 2008
Email:
ignawijnenplanet.nl
Prachtig gedicht. Henny Wijnen is op zoek naar Josephine Banens.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)