Hersentumor

Tussen de dagelijkse muizenissen heeft zich
een woelrat in haar hoofd gevestigd, zo een
die niet meer weg wil, die de taal versplintert
tot onverstaanbare klanken en de wilde blik
in haar ogen verankert, woest om zich heen
slaat, aan haar zinnen knaagt, herinneringen
loswrikt, tegen de toekomst aanhikt, hij vreet

zich een baan door haar hoofd, hij knabbelt
aan haar wilskracht, tast aan, valt aan, heeft
niet de wil om te leven, ach nee, kansen op
overleven zijn ten eeuwige dage verkankerd
Nu zijn woelratjes op zich best aardige dieren
met een hoog aaibaarheidsgehalte, maar uit
haar hoofd kan niet langer een boom groeien

In de nacht van haar hoofd huizen de taboes
in de koestering van haar laatste woorden leeft
in de elleboog van haar laatste levenshoop komt
in de genade van haar doodstrijd smaakt niets
in de slaap van de speling van het lot berust
in het verdorren van haar milde blik daagt alles
in het schrapen van haar keel weerklinkt niets

Biografie van deze schrijver

muizenissen woelrat kanker

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 71 stemmen 37.149