1566 resultaten.
Waar muziek de voertaal is
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 ik verleid je tot het luisteren naar radio 4
daar waar de mooiste stukken worden gedraaid
hopend dat je de rust vindt
om je mee te laten nemen op de golven
van de snaren, die jij vroeger ook beroerde
en zou je mee willen nemen op een reis
naar ver van hier, naar daar waar kruiden geuren
bloemen ons verwelkomen, vogels je toezingen
daar waar…
Vermissen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 138 ben je daar
daar waar de zon
de zee kust
in dat ene stukje
waar ik net niet bij kan
al reik ik nog zo
met volzinnen
in de naam van
mis ik je
iedere dag dichter…
Zijn
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 100 nu bladzijden
onaangetast blijven
blijft het bed bezet
de zin om, is allang
vervlogen, onvindbaar
dan maar niet zijn
niet niet zijn
dat is veel te eng
iets voor later…
Versluieren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 de vrouw die mij negen maanden
binnenin droeg, zij die mij zo gewenst had
mij heeft leren lopen, doen vallen en weer opstaan
raakt meer en meer verstrikt
in een onontkoombaar web vol leugens
wast haar dagen in tranen
verdoezelt staar de naakte waarheid
gaat ze voort op de tast
houdt ze zich vast aan geschreven patronen
die ze iedere minuut…
Ontkomen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 147 ik hou de pen vast
maar de woorden lijken niet van mij
alsof ik verraad pleeg
som ik op hoe koud eenzaamheid
aanvoelt, het einde nadert
toch wordt de dood, als een ongenode
gast steevast de deur geweigerd
en blijft ze ontglippen…
Zo ineens
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 165 dan bereikt mij het bericht
dat je er gisteren nog was
maar vandaag niet meer
mijn lieve tante
zo maar ineens weggevlogen
wat doet dat ongelooflijk veel zeer
ik lief jou van hier tot aan de hemel
had je nog zoveel willen zeggen
want het was nog lang niet jouw tijd
ik mis nu al onze warme gesprekken
en om jou te knuffelen nooit meer…
Een doolhof
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 52 bomen trekken hun pakken aan
creëren zo een doolhof
waar gevleugelde vrienden
zich weer veilig wanen
onvindbaar lijken, daar groen
de voertaal is, ritselen zij stilletjes
tot de muziek aanzwelt en de dans
is aangenomen
leunend tegen haar in, hangen
de grote jongens met wijd gespreide
vledders als boven Madurodam
waar zij schijt aan hebben…
Afscheidsvers voor Mary
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 172 nooit meer jouw lieve stem te horen
nooit meer jouw lieve lach
nooit meer de kans om jou te bekoren
nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’
nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten
is dat een groot gemis
met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan,
de lief van jouw leven
nu is het moment daar, om jou,
aan Moeder aarde terug te geven…
Ontembaar
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 136 ontembaar
rende je blootsvoets
door de velden
achter de
vlinders aan
honden dansten
om je heen
kastanjebruine haren
omlijstte jouw gezicht
wie jij was
het beschadigde kind
wiens huis
geen thuis bleek
verborg jij je
in gedichten
van vloeibaar goud…
5 mei bevrijdingsdag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 24 niet zo uitbundig
als voorgaande jaren
meer ingetogen
vieren we vandaag dat wij
zesenzeventig jaar bevrijdt zijn
al ken ik gezinnen
die nog altijd gevangen zitten
vast in onzekerheid
omdat hun lief
nooit weer thuis kwam
niet door een oorlog
maar omdat die ene dag
de laatste was
dat ze hen gedag kusten
hen nakeken, uitzwaaiden
niet wetende…
Raad of verraden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 raad of verraden
duik of onderduiken
schuil of verschuilen
trouw of vertrouwen
bon of voedselbonnen
zet of verzetten
zien of ontzien
kijken of wegkijken
mens of onmens
een paar letters
maakt het wezenlijke verschil tussen oorlog of vrede…
Bibian Mentel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 gedreven bindt zij
verbindt zij
lengt zij dagen
aan koude nachten
waarin zij onverstoorbaar
verder werkt nu
de tijd harder tikt dan
de dag ervoor
tot de avond valt
zij haar vleugels spreidt
en zich, vol liefde, overgeeft
aan het licht…
Samen rijgen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 76 samen met mijn moeder rijg ik een ketting
ik aan de ene kant, zij aan de andere
nimmer komen wij dichter daar zij eindeloos verdwaalt
in zinnen zonder einde, rondingen die maar niet
vierkant willen worden, in herhaling vallend
zoekt zij keer op keer opnieuw naar het oog
waar het draad, zijdezacht, zijn weg door zou moeten
vinden, steevast weigert…
Ons doel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 een reis om nooit te vergeten zou het worden, samen de wereld rond,
jij en ik. Stoffige landkaarten opengevouwen op tafel, waar we vol plezier
zijderoutes aan elkaar knoopten, onontgonnen kleuren die we op gingen
snuiven, in landen die wij nog nimmer hadden mogen betreden
condities moesten op peil worden gebracht, uitgedaagd, aangescherpt,…
Verdichting
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 letters liggen in de la
opdat zij niet verkleuren zullen
onbeschreven briefjes plakken
lijmloos aan de muur
in een loodrechte lijn
naar daar waar de
plint ze opvangt
met lieve fluisterverhalen
ramen openen onopgemerkt
vanuit Craquelé sponningen
waar nerven nog altijd
in sprookjes geloven…
Ontluiken
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 86 laat de lente ontluiken
opdat ik me kan verliezen
in de boezem van Moeder Natuur
mij te laven aan ongekende kleuren
geuren zullen verleiden
alleen nog omhoog te komen
om adem te halen voor heel even
lente overspoel mij…
Plots
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 224 stap je uit
zonder iets
te zeggen
te hebben aangegeven
kwam de dood
als een dief
in de nacht
en zette
jouw hart stop
heb je hem
gezien, gehoord
aangesproken
dat het jouw tijd
nog niet was
omdat het leven
nog veel te veel
moois in haar droeg
of bleek hij
meedogenloos
snoerde hij jou
de mond
nog voordat…
Ieder jaar krijt ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 90 nog ieder jaar
krijt ik jullie namen
in de straten
op 27 januari
opdat ik jullie
niet vergeten zal
opdat men jullie nimmer
vergeten zal…
Vuoto
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 zwervend door oude straten
geven steegjes nog altijd
geen antwoord op vragen die blijven
spoken door mijn hoofd
ook al glimlach ik
ziet alleen de weerspiegeling
mijn echte ik, zij weerkaatst de leegte
die al zolang in mij huist
bladeren heb ik volgeschreven
al verstierven de woorden in de herfst
heb ik ze geprobeerd te vangen
stuk voor…
Gegroet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 ik groet je
maar je hoort me niet
ik zwaai
maar je ziet me niet
vastgeketend zit ik
nu mijn benen
niet meer willen
ingepamperd
in dat wat eens
mijn luie stoel was
zijn de veren duidelijk voelbaar
al lijkt de stof als nieuw
het vertellen aan
dat ‘ie versleten is
kan ik niet meer
en aan wie
kinderen zijn opgegaan
in de rook van alzheimer…
Kleur (bekennen)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 de kleur die jou werd toegedicht
droeg je met schaamrood op de kaken
of deze aantijging waar was of niet
je was op jouw hoede
nimmer veilig in de stad waar je
ter wereld kwam, waar houden van
jouw eigen sekse een doodzonde betekent
werd je opgepakt, geschopt, geslagen
gemarteld, tot je iedere naam zou hebben
genoemd van elke zondaar die…
Klokken slaan niet meer
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 103 klokken slaan niet meer
wijzers wijzen alleen nog op jezelf
in het hoofd blijft het almaar draaien
en draaien, geeft je brein op geen enkele
vraag meer antwoord, hoe je ook graaft
en zoekt neemt grijze leegte steeds
meer bezit van wie jij was, wie jij altijd bent geweest,
zelfstandig, ondernemend, reislustig, nu ontvouwt
jouw leven zich in…
Zes
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 bladeren dansen op het ritme
van de wind, aangelicht door
de zon, wachten zij op het
juiste moment
om te schitteren, vele pirouetten
te draaien voordat ze zachtjes
landen zullen, in de schoot van
Moeder Aarde
zes jaar later dansen nieuw
geboren bladeren op het ritme
van de wind, wachtend tot
het juiste moment
zes jaar geleden spreidde…
Dag klein mannetje
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 dag klein mannetje, dag
met jouw blonde krullen
pretoogjes en guitige lach
op jouw loopfiets
draai je vrolijk in de rondte
wist je nog van niets
dat er een ziekte in jou zou groeien
kon je op dat moment
helemaal niet vermoeden
als leeuwen hebben we gevochten, vanaf dag één
wiegend in mijn armen. en in een zee van tranen
gleed jij zachtjes…
Repri
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 jouw hand glipt uit de mijne
langzaam ga je op in de
mensenmassa, op weg naar huis
al twijfel je daar soms aan
even daarvoor, vertelde ik je
anekdotes uit een ver verleden
die een glimlach op jouw
lippen toverde
zelf verval je in herhaling
van hetgeen je net ook vertelde
steevast luister ik
omarm ik jou met liefde
totdat het moment…
Verven van mijn tranen
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 93 verven van mijn tranen, doe ik allang niet meer
nu het relaas ongeopend verdwenen is
met zachte tred stap ik langs
het alfabet naar beneden
daar waar het een warboel is
en ik mogelijk in zou kunnen verdrinken
heeft niets kop noch staart
zonlicht duwt mij in de rug
klein en vooral alleen
kijk ik naar alles wat er in
rond drijft, het verlangen…
Wil jij in mijn schoenen lopen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 60 zie hier de linker zo ook de rechter
dankzij dikke zolen loop je
elke dag op wolken
graag leen ik je ook de mantel
die al even om mijn schouders hangt
met in de zakken vergeten briefjes
draag je dan ook de aangereikte rugzak
met alle zorgen van dien
onzichtbaar maar duidelijk aanwezig
zodat ik even op de schommel
plaats kan nemen die…
Argwaan
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 82 nu het beest in opmars is, ontwaakt de achterdocht
woorden die worden gesproken, veelal worden herhaald, vinden geen houvast
boosheid maakt zich meester nu jij vindt dat er over jou heen beslist wordt
alle touwtjes die jij dacht te laten vieren, zijn jouw hand allang ontglipt
zo verdwijn jij meer en meer in de grijze mist die jou omhult
hoe…
Zij huist in laaghangende wolken
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 63 liggend in een bed dat niet langer wordt, wel klammer
danst de depressie rondom haar hoofd een pas de deux
in de sluimering belt de hersendokter om te bevestigen
dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren
en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda
raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels
en belt ze…
Laat het regenen op mij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Sonja Francesca Pronk
nimmer wordt jouw naam
nog uitgesproken
toch zijn de herinneringen
nog altijd daar
diep donkere geheimen
blijven voor altijd
vervlochten in jouw blonde haar
verstopte je bewust de waarheid
gemaskeerd door jouw ranke gezicht
met je guitige lach
de messcherpe pijn die in jou
verankerd lag
onontkoombaar haast…