Zo Maar Dromen
Zo lang heb ik naar de vrede gezocht,
Voelde me bedrogen, soms bekocht.
En al die oorlogen die bleven duren,
Doofden al mijn warme levensvuren.
Ik hoorde al die ratelende geweren,
En zag leiders die niet wilden leren.
Ze bleven eindeloos aan de macht,
En regeerden in de donkerste nacht.
En wie over vrede zongen, schreven,
Hadden, leek het, de moed opgegeven,
En waren, zo leek het, de weg kwijt.
Het was een donkere en bange tijd.
Maar ooit zal dan toch de tijd komen
Dat het niet blijft bij zo maar dromen.
Dan is er niet het fluiten van kogels,
Maar het fragiele fluiten van vogels.
Geplaatst in de categorie: algemeen