Mama
Nu je er niet meer bent
woon je in mijn hoofd
en slaap je in mijn hart
herinneringen aan jou zijn levend
teder als een ontluikende bloem
ragfijn als een pas geweven web
ooit op een dag kruisen onze wegen
komen wij elkaar weer tegen
ik weet niet waar maar -wie weet- misschien
Geplaatst in de categorie: ouders
Dit gedicht laat een diepe indruk na op mij.
Vriendelijke groeten,
Simon Stevens