De oude Zij
Haar oorbellen,
Te zwaar geworden
Voor haar oren
Scheuren net niet
Haar huid.
Doorzichtig zie je
In haar handen,
Aderende rivieren
Zuchtend het beetje
Leven, dat er rest
Vervoeren.
Haar ogen verstomd,
Lachen, spreken
Niet meer.
Slechts af en toe
Zie je een glimp
Van een geleefd leven.
Achter gesloten ogen
Staart ze in het verleden
Tijd maakte haar moe
En bracht haar hier.
De oude zij,
Ze wil niet meer.
Geplaatst in de categorie: verdriet