woest
WOEST
gister heb ik mijn woede geuit
ik heb alles van me af geschreven
tranen met tuiten gehuild
in verwarring achtergebleven
bij het schrijven merkte ik
wat ik nog steeds niet had verwerkt
wat ik allemaal had opgekropt
dingen die ik nooit heb opgemerkt
nu zit ik hier alleen
verward, verdrietig en vol schuld
maar het moest eruit
het moest worden onthuld
ik het niemand verteld
omdat niemand mij begrijpt
op mijn dagboek na
verder lijd ik in eenzaamheid
waarom kies ik voor deze pijn
wat heeft het me allemaal gebracht
treunis, angst en onzekerheid
en geen dag meer die lacht
maar gister was de dag
dat ik wakker geworden ben
dat ik ben ontwaakt
en mezelf met al mijn zwaktes ken
mijn gevoel was daar
ik heb het zelf gevoeld
het was angstig, maar niet naar
het was zo bedoeld
ik ben van plan te klimmen
zonder door diepe dalen te gaan
ik wil opnieuw beginnen
vandaag, welteverstaan
mijn verleden laat ik achter
mijn toekomst wordt mijn doel
in het heden zal ik leven
ik denk, ik ben, ik voel
Inzender: Marianne de Neve-Pepels, 6 november 2003
Geplaatst in de categorie: woede
Ook ik heb het niet gemakkelijk. Maar ik red me wel! Net als jij.