mijn leven
Ik hoop niet dat het altijd zo zal zijn
Verdriet beheerst mijn leven
Wanneer wordt mij eens dat geluk gegeven?
Relaties waren een grote ellende
Maar het was iets waaraan ik wende
De hoop op een mooie relatie blijft bestaan
Daardoor heb ik altijd door kunnen gaan
Een leven waarin ik zoveel heb moeten lijden
Dat is iets wat ik graag had willen vermijden
Maar het heeft niet zo mogen zijn
Want ik ben behoorlijk getekend door al die pijn
Vertrouwen is iets wat ik heb verloren
Terwijl het iets is wat er gewoon bij zou moeten horen
Ik moet zoveel dingen opnieuw leren
Maar ik zal altijd toch blijven proberen
Vrienden zag ik komen en gaan
En altijd bleef ik er weer alleen voor staan
Een mens met zo'n mislukt leven
Die hoef je toch geen kans te geven?
De mensen zijn hard en gemeen
En laten je om het minst of geringste weer alleen
Ik heb leren vechten om alleen door te gaan
Want ik laat me door niemand uit het veld slaan
Ik blijf zoeken naar iemand die mij in mijn waarde laat
Want ik weet heel zeker dat er zo'n iemand toch bestaat
Vroeg of laat is deze nachtmerrie een keer voorbij
En dan kan ik eindelijk leven vrij en blij...
Geplaatst in de categorie: verdriet
Mooi gedicht.