Brief aan mijn moeder
Mam,
Je bent zo anders geworden
niet meer degene, die je was.
Als een bloem, die langzaam verdorde
als ogen, die tuurden in as.
Een schim van zoals ik je kende;
ik zie een masker op je gezicht.
Ik zie weer wanhoop en ellende,
schaduwen en veel te weinig licht.
De strijd, die in het duister woedt
het daglicht niet kan verdragen
het onderkruipsel en addergebroed,
die gevoelloos hart en ziel belagen.
En toch....
als jouw ziel en de mijne elkaar tegenkomen
in de tijdloze ruimte van mijn dromen
zie ik weer even je ware gezicht;
stralend....in een zee van gouden licht.
Geplaatst in de categorie: ziekte