Versteend kindje...
Ik was zwanger van mijn tweede
maar in de vijfde maand ging 't mis
Dokter kon geen hartslag vinden
tot mijn grote ontsteltenis
Ruim zeven maanden kropen voorbij
Het zou spontaan wel komen
En al die tijd een dood kindje in mij
Moest mij dit overkomen?
Ik slikte pillen, lag meerdere
malen aan een infuus
Bij al die kuren weeën...
De dokters en ik confuus...
Totdat ik hoge koorts kreeg
en lijkenvergiftiging had.
Maar wel met drie centimeter ontsluiting
Ik wist niet hoe ik het had...
Met loeiende sirenes
naar 't hospitaal gegaan
Morfine in mijn aderen
De dood die kwam er aan...
Als door een wonder leef ik nog
Ik dankte God daarvoor
een vormeloze massa
Versteend door de dood...
Waarvoor?
Inzender: j.h., 26 mei 2003
Geplaatst in de categorie: emoties
Heel erg, desondanks pakkend geschreven.