Kerrie
Rijksuniversiteit Utrecht.
Farmacologisch Laboratorium.
Negen jaar oud ben ik in 1956.
We wonen in de dienstwoning.
Spelen mag ik in de stallen.
Er zijn ratten, cavia's, kikkers,
konijnen, apen, katten en honden.
Mijn vriendje is Kerrie.
Hij heeft een canule in zijn buik.
Maagzuur is zijn redding.
Maandenlang moet dat worden afgetapt.
Elke dag ga ik met Kerrie wandelen.
Op een dag is hij niet in zijn hok.
Eindelijk vind ik hem in een ton,
bovenop dode ratten en katten.
Zijn hoofd hangt over de rand.
Lang blijf ik ontroostbaar.
Tien jaar later studeer ik biologie.
Dierproeven heb ik geweigerd.
Kerrie ben ik nooit vergeten.
Geplaatst in de categorie: dieren