Mijn bed
Dat bed, dat heerlijke warme bed, mijn zijn, naar mijn gevoegde lijf, dat bed, waarin ik stap als de dag ten einde is, om ’s morgens die heerlijkheid te verlaten, noodgedwongen, omdat er een soort van plicht roept, een plicht die ik liever zou verzaken, omdat dat heerlijke naar mijn lijf gevormde bed als het ware mompelt, blijf toch gewoon hier, dat heerlijke knusse plekje waar ik vertoef tussen waken en soezen, tussen twijfel en doordachtzaamheid, tussen wel of niet opstaan, tussen wel of niet reageren op die roep vanuit mijn binnenste, dat opstaan zo zoetjesaan wel zou moeten, maar ik heb een intense hekel aan moeten en soes wat verder.
Lig in de beschutte warmte van mijn bed en dekbed heerlijk warm en zeg nou zelf met alle narigheid die er plaatsvindt op alle fronten is dit toch een uitverkoren plek om met een soezerig hoofd domweg de wereld, de wereld te laten? De uitvinder van het bed, heeft nooit geweten, wat ie opriep bij deze waanzinnige uitvinding, want mijn lijf zegt: liggen blijven en mijn verstand zegt……..
Wordt vervolgd de schrijfster is in slaap gevallen!
Zie ook: http://www.radiocapelle.nl/tegenmiddernacht
Schrijver: An Terlouw, 6 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: lichaam