zwijgen is te weinig, woorden te veel
met schroom kijk ik naar je nog jonge gezicht
je oogt zo ver, er is iets van onbegrip
zo ken ik je niet, zo moedeloos, zo sip
je blik is leeg... zo op oneindig gericht
zullen we praten? vraag ik stil
over wat er is, wat jou zo beklemd,
je lijkt me zo verdrietig gestemd,
stort je hart maar uit, als je dat wil
ik begrijp het niet Oma, mompel je zacht,
mijn meisje, ze ziet het niet meer zitten
ze glipt bij mij vandaan, het is niet wat ze wil
het komt zo plotseling, dit heb ik niet verwacht
het is zijn eerste liefde, zo zuiver, zo klaar
ik durf niet te zeggen, dat de pijn wel minder wordt
hij zou dat niet geloven, zijn wereld is ingestort
het hart wordt gebroken, hij houdt van haar!
zwijgen is te weinig, woorden gauw te veel
ik wil hem troosten, geef een aai over zijn bol
sla een arm om hem heen, mijn hart loopt vol
en fluister, dat ik van hem houd, héél veel
Geplaatst in de categorie: kinderen
Mooi geschreven.