Heimwee
De vorst hecht zich aan het vensterglas.
Tot bloemen vormt het zich....
IJsbloemen, met lange stelen.
Koud als ijs, ijsbloemen.
Het geeft me nu een koud gevoel.
Eenzaam, ongeborgenheid....
Vroeger als kind,zag ik dezelfde bloemen
als iets moois!
Wel koud, maar toch ook warm.
Moeder, die voor alles zorgde,
ook in de koude wintertijd.
'k probeerde de bloemen van het raam te ademen.
Maar 'k vond toch dat het bevroren moest blijven.
Dicht afgesloten van de koude wereld...
Veilig in de warme kamer.
IJsbloemen, nu op de ramen.
Moeder is dood....
Ik voel me koud!
Niet veilig en geborgen meer.
Geplaatst in de categorie: verdriet