somber.
ik was onheelbaar mijn geheugen liet me
toen ook al in de steek, zoals dat gaat met
verwarde mensen,
je denkt je drinkt je vlucht wat en staat
altijd langs de kant van het levenspad,
kijk, zie je? daar gaat het leven aan je
voorbij in sneltreinvaart een automobiel,
en alles wat je zegt verstomt in de regen
daar sta je met je paraplu het water tikt
op de dunne stof en de wind die snijdt in
je ziel en je wil naar huis toe een boterham
eten, dat gaat wel, dat gaat goed, al is het
koud in jou, is het koud in je bloed je wil
wel doorgaan heus maar wil nu even niet,
geen gezeik aan je kop en eet wat? drop?
als je je daar nu beter bij voelt? ik denk dat
de goede god naar de aarde kijkt als naar
een notedop die een flop blijkt.-
Geplaatst in de categorie: filosofie