Op de tast
Onleesbaar
Geschreven bladzijden
Op een blanco schutblad
Haar armen als een
Omslag om hem heen
En in haar handen het slot
Of lag dat in de zijne?
Om alles heeft zij gehuild
Die nacht. Om hem, om haar
Om de krater die geslagen was
En waarvan zij de diepte
Voorlopig nog niet peilen kon
Was liefde een tijdbom?
Of toch chemie?
Mijn lief, had hij gefluisterd
Zijn gezicht tegen het hare
Wanhoop in troost
Pijn in medicijn
Argwaan in onschuld
Werkelijkheid in droom
Of juist andersom?
Vezel voor vezel heeft zij
Door haar vingers laten gaan
Pijnlijk bewust heeft zij
Dat schamele, lieve lijf
Met haar handen afgetast
Want dadelijk zouden
Ze leeg zijn.
Nog één keer was haar
Gezicht tegen het zijne
Een laatste kus
Op zijn wang
Nat van haar tranen
Hij heeft de voordeur open
En ook weer dicht gedaan.
En op de tast is zij
De straat toen uitgelopen...
Geplaatst in de categorie: afscheid