Een olijf, een appel en het kind
De olijfboom
gespleten door ervaringen
zware stormen en meedogenloze zon
en kinderachtig zou je denken
daar kan ik voor het onweer schuilen
maar
in die ene wonde niet
zichzelf voor zichzelf verstoppen,
mijn vader.
De vroege appelboom
met meer gewicht dan fruit
een kroon die naar de hemel reikt
even diep als zijn wortels
de gronden doorgronden
in deze onvoorwaardelijke verbintenis
ene is vrij om zichzelf te verliezen,
mijn moeder.
Hoe ben ik dan zo ver en krom gegroeid?
mijn kroon is ondergronds
mijn wortels in de hemel en
mijn wonden alleen de gedichten baren.
Geplaatst in de categorie: ouders