Alle inzendingen over stefanie

Breekbaar kind, vandaag begint een vers geschreven lied Nieuwe levens en verhalen Nieuw geluk ligt in 't verschiet Zachte regen, duizend wegen liggen vrolijk geplaveid met de hoop van al je vrienden Met hun glimlach en hun tijd Speels gestolen, onverscholen Elke dag een beetje meer Durf te dromen over morgen want dan…

dan Stefanie naar voren als het kan Je bent nu eenmaal vele koppen groter ..en nu de geniale meesterzet: Je kopt de bal al springend in ’t net’…

Een kleine eigenwijze dreumes die stampend door de kamer marcheert, een gniffelend snoetje, ondeugende oogjes en een bolletje dat heel snel iets leert. Twee kleine knuistjes, een grappig bol buikje en 'n mondje dat heel graag iets eet, we waren God dankbaar toen jij werd geboren en we willen dat jij dat ook weet. Met je mondje probeer jij…

Ik ben verliefd op jou Maar het mag niet Jij geeft me complimentjes Jij laat me leven Ik ben zot van jou Maar het mag niet Ik wil in jouw armen liggen Maar het mag niet Ik wil je zoenen Maar het mag niet Onze liefde is verboden Niemand mag het weten Maar ik blijf van je houden Ook al mag het niet…

Kan ik praten met jou zonder woorden over de tafel heen klitten onze ogen zich samen twee dimensies, de schijn en wij praten en kijken Maar wat ik zeg telt niet wat telt is de band tussen onze blikken bijna tastbaar... voel ik de band net niet.…

Aan het einde van het pad tussen bloeiende bloemen en verdorde bomen ligt het einde.…

Ze verwelkt Langzaam maar zeker Ze probeert zichzelf te redden Met water uit een beker Maar tevergeefs Ze verdort Verliest haar mooie buitenste laag ‘elle est morte’…

Nog red ik het om met gesloten ogen de rijst te koken en de groente op te bakken. Om mij heen is het een slagveld, vliegend speelgoed en het gegil lijkt nooit meer op te houden. Geen tv zeggen de pedagogen, houd ze gezond en bied ze uitdaging met boekjes, puzzels, knutselspul. Maar mijn oogpotlood is uitgelopen en mijn haar ontoonbaar voor…

Al jarenlang zie ik seizoenen scheiden ik zag de winters in hun maagdelijke pracht, ik zag de zomers in hun kleurenkleed steeds zittend voor ditzelfde raam, op wacht. Ik hoor de fluisterzachte woorden nog van toen die als een avondbries van je fluwelen lippen gleden en mij gevangen hielden hier op deze plek voor dit raam, op deze stoel, met…

Altijd de ander te zijn, net niet te zijn de ene, een goede reden is er niet het lot, een wrede speling. Misschien is het ook onbegrip of onbekendheid, je was te nieuw, hij had je toch lief maar tijd vloeide door en liep weg. Heb je gewacht of wist je dat de wereld nog lang niet klaar was voor jou. Je eksterkind aan je borst, mooie Madonna…

Terwijl we praten smelt ik, mijn lichaam glijdt tussen de stoelen in een vrolijke kleurenplas, die langzaam intrekt in het vloermatje. En ik verlies mijzelf in druppels die een weg vinden langs de dorpel en een, 80 kilometer per uur, spetterpatroon maken op de snelweg. Forensisch experts gaan zich buigen over de vormen en kleuren, ze reconstrueren…