In de rododendrons sliep ik
terwijl mijn gedachten als een
sproeier in de tuin ronddraaiden
mijn lichtgevende dromen mijn sterren
en een horde geuren passeren die nacht.…
Zwoele zomerdagen
zinderende hitte drukt op mij
de mensen klagen
zwetend zij-aan-zij
het felle licht
de lucht van wolken vrij
de zon brandend in het gezicht
van de anderen en van mij
de tuinen met een overvloed aan bloemen
het gras wordt bruin
de droogte doet ontgroenen
de sproeier cirkelt in de tuin
wij zitten in de noen
de warmte…
De boeren zien hun oogst teniet gaan,
want ook de sproeiers mogen niet meer aan.
Maar Nederland zou Nederland niet zijn als we niet met
zijn allen in staat zouden zijn, om ook dit probleem
weer te boven te komen.…
een sproeier met nat licht
wuift langs de statige gevel
de wind verdraait het zicht
heen en weer
snel of even
in de doorgaans proestige nevel
achter sombere ramen
bewegen figuren in zwart
zijn het weduwen
of één persoon op iedere wand apart
ik schuil aan de overkant
en staar naar binnen
zou men daar
alvast de spoken wekken
kruipen…
zie dat nou eens
in het groot
landbouwgif
voor de gewassen
zouden die sproeiers
wel goed oppassen
of waaieren ze uit
over het bos ernaast ?
Natura 2000-gebied
wat stiekem gebeurt
weet je niet.
wat brengt de wind
hangt in de lucht
wat valt neer
bij regenweer ?…