Alle inzendingen over begon

in die dagen zonder affectie vol zorgen en pijn vond ik jou, werd getroost daarmee begonnen de levendige dromen vol poëtische fantasie vaak beloftevol, puur of breekbaar mooi andere keren droef en hard misschien geloof je niet alles maar als ik stop met schrijven dan mis je me…

Het begon allemaal voor de grap. Dat we je probeerden te koppelen met … Zo begon onze vriendschap. Je had direct je oog laten vallen op mij. Maar dat liet je nog niet merken. Iedereen deed raar. Ze probeerden ons nu te koppelen.…

Toen besefte ik pas hoe het begon: het ontwaken van vader en zoon en de ijle schreeuw boven de daken kwamen uit dezelfde bron die er altijd al was…

Een boom zijn bladeren Wiegen zachtjes heen en weer Totdat zij vallen Op de aarde neer. Een vogel zijn wijs Klinkt op iedere zomermorgen Totdat zij vliegen In een gebied zonder zorgen. Een prille liefde Die begint op een mooie lentedag Blijft maar groeien Bij iedere glimlach.…

Zoals een straaltje zonneschijn de dag wat vrolijkheid verschaft zo zal ook dit gedichtje zijn waarin het leed wordt afgeschaft. Woorden als: hartzeer, spijt en dood zult u niet horen deze maal. Integendeel, als schoon kleinood bied ik U dit keer zoeter taal. Vol blijdschap zing ik in dit lied hoe 't vrolijk straaltje zonneschijn reeds…

op het bed schikt vader bloemen in vergane zin van verlaten koude dekens tot de ochtend innig schijnt en de stelen streelt als zinnen op stelten in een bries tintelen zijn wortels het schouder blad schokt valt van de tweede tot achtste rib voorbij het bot in een adem tocht de zomer uit de aarde als de herfst het dekbed teder…

het begon met een lach die onbekommerd van de springplank duikelde, op het plat van het water, en nog eens en nog eens en nog eens, tot de lach, zoveel harder en grijzer, binnen bleef. ik doe niet meer mee, schreef de lach, de tanden hebben het koud gekregen.…

Ik zag je staan Ik zag je lach Ik zag je kijken Het begon met een lieve groet Hierna volgde al snel de eerste woorden Het voelde al gelijk vertrouwd aan Jij gaf mij een veilig gevoel Een gevoel dat ik niet snel zal vergeten Een gevoel dat mij deed opbloeien Een gevoel dat mij weer aanzette om te genieten van dit leven Een glimlach van…

verstrijken vol leed in deze koude maatschappij Misschien had ik niet mogen minnen op die dag dat jij je arm om mij sloeg Dan wist ik nu wat ik moest beginnen en bezat ik nu nog wèl tranen genoeg Wellicht had ik je niet moeten vinden op die ene dag in die heerlijke junizon Dan had je mij niet kunnen verblinden en was je een sprookje dat niet begon…

Gekortwiekt, verschrompeld, geknakt, half gevallen rottend en afgestompt de aarde laat moeizaam los wat het ooit begon maar laat tinten bestaan totdat er geen sterren meer zijn onzichtbaar de scheppende hand die nooit laat gaan vuisten ontspant en palmen opent soms pas diep in de herfst als de laatste mist het erf opsluipt 'sterven…

als de dag de einder naakt de laatste groeten van de zon aan mij gericht wat harten raakt en in het felle tegenlicht het zichtbaar wordt wat eens verloren ging in schaamteloos evenwicht zoals het toen begon dan belooft de nacht zacht fluisterend dat de vroege ochtend wacht en droom ik weg al luisterend…

eindigt eer zij begon…

het begon met een lach die onbekommerd van de springplank duikelde, op het plat van het water, en nog eens en nog eens en nog eens, tot de lach, zoveel harder en grijzer, binnen bleef. ik doe niet meer mee, schreef de lach, de tanden hebben het koud gekregen.…

Het gebeurde, hij overleed Ik zag hem opgebaard zijn huis verlaten, veel mensen liepen fluisterend mee Het was nog niet uitgezocht maar zijn verweer was zo gering het haalde niet eens de krant De dragers zeiden dat hij schuldig was jongens gooiden verf op zijn terras de klokken beierden, een hond begon te blaffen zo hard hij kon…

Mijn lievelingsgebak, gevulde cake! Dus ging ik die de dag erna ook maken Met rum, pistache en uitgelezen smaken Tot het beslag ontzettend lekker leek Het resultaat was absoluut geen flop: Ik had de cake al vóór het bakken op…

Toen ik jou voor het eerst zag begon de lente Toen ik jou beter leerde kennen werd het zomer Toen ik afstand van jou moest nemen begon de herfst Toen ik je niet meer zag begon de winter Was het maar weer zomer…

de lucht betrok het begon te waaien en te regenen, niet normaal! de dichter trok z'n zondagspak aan en begon te dichten…

het begon nog maar net de duisternis toen een sperwer door het bos jakkerde geen blad bewoog het begon nog maar net de melancholie ik liep op tenen toen roerloze donkerte het licht niet vinden kon…

Verontwaardigd haken zij af voor bedreiging en hondengeblaf alles verloren voor dovemansoren Ze lieten zich ringeloren en gaven het kwaad de overhand O wat een schand voor politiek Nederland…

Ik dacht een duizend dromen voor zover ik denken kon want toen mijn droom begon te komen, zat er een mus op het balkon die mus begon te zingen zo mooi als hij zingen kon waar was hij vandaan gekomen die vrolijke mus op het balkon.…

Heer van Egmont weer van stal gehaald met oh schande een fluit tussen de tanden een kort zwart broekje aan in strijd met de geschiedenis bleef zijn kop op de romp staan strijders ongetwijfeld huurlingen die niet naar waarheid omgelegd uit zichzelf aldoor plat gingen reeds vóór een schot was gelost zo te horen slechts één Spanjaard kegelde…

't Zijn dropjes uit een bron, Die eindigt, noch begon. De mens wil gaarn sierlijk zijn, Door diamantsteen, of robijn, Opdat zijn rijkdom zij geprezen: 't Was beter dat hij 't recht begon, Om eens te blinken als de zon, Dat zal een andre schoonheid wezen.…

hij zag het Melkmeisje van Vermeer het begon in hem te schuiven te klossen van de consternatie begon alles te zweven hij vloog als mugje op het schilderij later sprak hij het was alsof ik buiten mezelf trad helegaar niet waar hij wisselde enkel van gedaante tot melkmug…

toen hij begon kwamen pepermuntjes om zaligheid te proeven…

ook in mooie dromen laten mijn tranen het tasbare toe aanvaardt mijn verdriet de hulpeloosheid van diep verholen duister gevoel zoeken mijn pijnen naar leefbaarheid waar nachten breken in het gelaat van de zon daagt mijn ontwaken dit leven uit de angst vervaagt waar hij ooit begon…

Zelfs als je niets zegt ben je al prachtig. Eén zucht van jou is voor mij al snel genoeg. Ben je alleen maar in mijn buurt word ik al zenuwachtig. Zou ik God vragen om liefde.... Dan was het die voor jou waarom ik vroeg. Ik kan er niets aan doen, jij zit héél diep van binnen. Een obsessie ja, dat geef ik eerlijk toe maar.... God streek zijn…

Ik moet weer gaan lachen Dat wordt er gezegd Niet steeds blijven zeuren Pas dan ben je echt De mens die we kennen Een vrolijk gezicht We weten je kan het Dus schrijf een gedicht Schuif problemen naar achter Zie de toekomst vol zon Dan gaan we weer verder Waar het ooit eens begon…

Dan gaat dat kostbare moment voorbij Door gisteren, morgen en allerlei Dan zie je die mooie regenboog niet Sta eens even stil, kijk en geniet Die regenboog, die staat daar voor jou Die wijst jou de weg, door regen en kou Aan het eind van die weg is er warmte en zon Aan het eind van die weg is waar vandaag begon…

Vandaag was het een heldere dag Een dag die zomaar begon Een dag met een opgaande zon Een dag met pikzwarte rook Een dag met een hels kabaal Een dag waar het gras rood kleurt Een dag die zijn onschuld verloor Een dag die in brand staat Een dag van helse pijn Een dag die zijn onschuld verloor…

Ze begon toen Jij sprak: “Licht”. Licht dat zich niet laat doven. Jou te kennen is een genade Zoals een geliefde heb Je mijn hand gevraagd Te leven met het verlangen is leven met heimwee. Voltooi wat Je in mij begon, opdat ik in vrede thuiskom.…