6121 resultaten.
De wind
netgedicht
4.0 met 200 stemmen 88 heb je wel eens met de wind gesproken
de wind kent je gedachten
en denkt met je mee
heb je wel eens de wind horen zingen
de wind kent je hart
en droomt met je mee
heb je ooit dwars door de wind gelopen
een fluisterzacht briesje of harde vlagen
de wind wandelt altijd met je mee…
Avondlaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.677 'k Loop in de koele lafenis der laan,
De tarwe wiegelt langzaam 't bruin-geel goud,
Er waren fluisteringen door het woud,
Geruis van vogeltjes, die huistoe gaan.
Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân,
Waar wind zijn lichte tenten heeft gebouwd;
En sterrelend doorblinkt de hemelblauwt'
Der hoge kruinen langgestrekte paân.
De…
Bomen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 Kijk hoe bomen
met hun wortels
stevig in de grond daar staan
maar ze kunnen
nooit en nergens
naar hun vrienden zoeken gaan.
Jij en ik en
lieve mensen
kunnen elkaars hart doen slaan
zo zijn wij ge-
lijk en anders
dan de bomen langs de baan.…
Daar bij die molen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Een molen in rust
een met het polderlandschap
een bewaarde schat
Wanneer tijd is gekomen dat het
prachtige blauw van hemel vermeerdert waar
zon gezelschap krijgt van steeds minder donkere en grauwe
wolken gelijktijdig zorgt een opkomende wind voor aandacht en verstrooiing.
Nog even heerlijk genieten van de
heersende rust en verstilling…
Het onweder
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.262 "Lise, hoor de stormwind huilen,
Aan de donderknal gepaard!
Laat ons in dit bosje schuilen,
Tot het onweer wat bedaart."
Lise voelt haar 't hart zo jagen:
Dubbelde angst ontrust haar bloed,
Daar zij vrees voor de onweersvlagen
En voor hare herder voedt.
Maar het zwerk, steeds meer verbolgen,
Schiet al heller stralen uit;
Zal ze, moet…
GETEMD
poëzie
3.0 met 29 stemmen 6.557 In de doodsangst ijlde een hinde door het woud,
De wanhoop in het goudbruin oog, dat staarde,
Dat staarde, of 't ginds ook niet een uitkomst zag,
In 't ver verschiet... Reeds stond het bloedig schuim
Haar op de fijne snoet; de dorens wondden
Heur tere zijden, en de slanke poten
Verwarden zich in 't netwerk der lianen...
Een jonge jager, in…
Aan de zoom van de duinen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 voor Olivia
Neen, geef mij de duinen aan zee,
een flinke bries, een lage lucht,
de sfeer van onstuimig, herfstig weer
bij noordwestenwind,
neen, de duinzoom van dit vlakke land
laat mij niet los,
dit overgangsgebied, het is als met de zoom
van een bol opwaaiende vrouwenrok,
een mysterieuze overgang die een ondeugende
droom bevat -…
Eerste lentebloeiers
netgedicht
4.0 met 102 stemmen 44 ik zag
hoe jij al
voorzichtig
je passen nam
keek waar jij
je voeten zette
op een vrije
plaats tussen
de takjes van
herfststruiken
want onder
het droge blad
waren de eerste
krokussen in alle
rust aan het ontluiken
je hand
stuurde mij in
samen ontwijken
omdat wij zo lang
mogelijk naar
deze nu nog
bijna verborgen
eerste…
Insluipende kou
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 53 ik voelde het
zachte vlagen
van de vluchtige
wind in haar
dromen ze zat
in ontspannen
stilte te bekomen
haar ademhalen
had de ronde
ondertonen van
tevreden zijn
over een pittige
discussie hoe het
leven in het spel
van geven en
nemen soms uiterst
merkwaardige
wendingen kent
vooral bij het
laveren op woelig
water is snel
averij…
Als de kou komt - voor Margreth
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 75 Zij legt elzentakken
langs de randen van de kleine tuin.
Een egel loopt heen en weer
in de druiligere regen.
Op de terugweg
zijn bek vol bladeren.
Stoepje op stoepje af
door het gat in het hek en terug.
Hij maakt zijn winternest in haar tuin
in takken van elzenhout.
Dan komt het moment
dat het voor iedereen is gedaan.
De…
Landelijke ochtensonate
netgedicht
2.0 met 48 stemmen 54 aarzelend vaag
lichten horizontale
luchten op in
tere aquarel kleuren
spiegelend in het
koude ochtend vocht
nog is de dag
niet wakker want
de vroegste haan
heeft zich nog niet
laten horen als echo
van de dorpstoren
stram en al
aardig krom na zijn
eerste melkronde
rekt de boer om
de klompen met
voetjes aan te trekken
het gebroken…
Koning winter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Ik heb zo'n zin in speenkruid
Maar dat duurt nog een eeuw:
De grond is een bevroren kluit
En daar bovenop ligt sneeuw
Ik heb zo'n zin in speenkruid
In de buurt van anemoon
Ik opper dat... dag in dag uit
Maar de vorst blijft op zijn troon
Ik…
Wintermorgen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 37 In wintermorgen
houdt een merel zijn snavel
op een kale tak
Hoe heel bewonderenswaardig het is om
het glooiend landschap te zien ontwaken in het vroege
ochtendlicht waar stilte van afgelopen nacht nog even blijft hangen
Langzamerhand word ik wakker zodat ik niets kan missen van dit bijzonder fenomeen.
Nieuwsgierig zoals ik ben kijk ik naar…
VAN HAERSMAPARK
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 38 Eens was de grote tuin
welke zijn helende adem
over het woelige Drachten
deed waaien en mensen riep
om hier te genieten
van bonte bloemenpracht
waar vlinders en bijen
hun leven kracht gaven
een geliefd woonoord
van eenden en zwanen
die in en rondom de vijver
rust en vertier vonden
de graag bezochte lusthof
behoort tot het verleden…
Het strakblauw van hemel
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 30 ik zag hoe
de lijnen
in je gezicht
langzaam
verzachtten
de kleur
weer het
aangenaam
zomerse kreeg
en je huid in
een zachte
teint weer
wat aanrakings
gevoeliger werd
drie ruiten
hielden de
schraalheid
en kou buiten
ongehinderd
scheen zon
warmte binnen
zo kan ik met
stralende liefde
over jou schrijven
in lente en zomer…
Een kleine vogel op een groot dak
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 59 Vanmorgen zag ik een kleine vogel
op een groot dag.
Hij huppelde even rond en keek.
Wat zou er door die kleine hersens gaan?
Die kleine vogel op het grote dak,
terwijl nog vele mensen sliepen
en het nog stil was.
Wat zag hij? Voelde hij? Wat ging er in hem om?
Plots vloog die kleine vogel weg
van op dat grote dak.
Waar vloog hij naartoe…
Avond aan ‘t strand
poëzie
3.0 met 25 stemmen 6.720 Nu is ’t of alles rusten wil,
De hemel wijd en de duinen stil,
En ’t dorpje in ‘t duin gezeten,
Wat nestjes bruin, ‘t kerkje in hun schoot,
En wat venstertjes blozend nog van rood,
Door zonne in ‘t west vergeten.
En naast de duinen de grote zee,
Zo droomrig loom of zij zachtjes mee
Wil slapen en niet meer zingen;
Haar scheepjes, gevlijd op…
De Jaar-Wende
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 Voor en na-jaarstormen
Ontwortelde afgeknapte bomen
Watervloed ,stormvloed,
Keerkring,vloedgolven,
De koeien zijn reeds gemolken.
Watervlakten in een jaarkeerkring
Donkere dagen waar het licht wil uitbreken
Het waterzonnetje zit te bleken
Het lengen van dagen
Het klokje dat tikt
Tegendraads in een Tegen-wijzer-zin.
On-gegrepen,mis-begrepen…
Morgen: onbewolkt, 20 graden, lekker weer!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 59 3 Kerstdagmiddag, 27 december 2023
Vertrek Amsterdam-Airport
Wateroverschot, al 6 weken regen
Aankomst Malaga, Zuid-Spanje
Waterschaarste, al 6 weken droogte
Het lijkt wel de omgekeerde wereld
Of dichter bij huis: een omgekeerd Europa
Het meest verrassende aan het weer is
het weer zelf en dat keer op keer op keer
En in toenemende…
Naar zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 52 Lekker meedeinen
op het ritme van getij
hartslag van de zee
Hoe ik even de drukte ontvlucht op een mooi stukje
strand waar ik kan luisteren naar akkoorden en noten drijvend
in ongedwongen en vrijheid van een opklarende hemel terwijl opkomende
lichtstralen van een ster het glooiend duinlandschap zullen strelen met hun warmte.
Op welke wijze…
Storm Gerrit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 53 Vertel ons, weergodin Diana
Woei
Wat ziet u in uw fraaie glazen
bol
Slaat ginds een oude weergod weer op hol
Als vader van El Nino zonder boei?
Vertel het smeuïg bij de gado gado
Met ijzel, sneeuw en hagelwitte rijst
Het schijnt dat hij weer uit zijn graf herrijst
Als Hiemstra hurricane dan wel tornado
Je zusje Roosmarijn heeft de mond…
Het oog van de orkaan
gedicht
3.0 met 29 stemmen 10.511 Zo zondag dat de wind hier niet
over de pier blaast noch in 't park
de hond dolt is het mij te moede
en zulke taal ook drukt mij uit
als tube's laatste, allerlaatste...
Op straat stappen of ze mij halen:
geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee!
maar nee, is het roerloze extase:
een stille gang, tikken zeg niks!
Hier rust lawaai van woede…
Avond….
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 54 Een kleurrijk afscheid
van de dag.
Kaal de bomen, het
zicht steeds meer.
De wind houdt nog steeds aan
er lijkt geen einde aan te komen.…
Er is leven in de dood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 39 Het is een stil geheim
dat vloeibaar goud
onzichtbaar stroomt
in langgerekte sporen
van de dorstende aarde
Dat de wind de tranen droogt
bomen krakend ter aarde vallen
zout als parels ligt op een bed
van kale takken
Dat de Tijd hier geen eeuwigheid
meer heeft om besef te laten rijpen
want het noodweer loeit met druppels
van tranen dat…
Als een boom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 39 schemer of gewoon grijs
het gevoel is hetzelfde
de zon is al tijden kwijt
kauwtjes strijken neer
op kale takken
wijze bomen wenken
alles te overdenken
en tot stilstand te komen
naakt en schijnbaar onbewogen…
Een egel.
gedicht
3.0 met 25 stemmen 9.541 Een egel die, gestart te Smilde,
naar Hindelopen lopen wilde,
zeeg halverwege in elkaar
met een aanmerkelijke blaar.
Ach had ik, hoorde men hem snikken,
maar iets om die mee door te prikken.…
De treurwilg aan de waterkant
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 39 Een treurige wilg
met zijn hangende takken
water schept een band
Zie hem daar staan langs de kaai waar
zijn stevige stam eervol, waardig en edelmoedig
uitstraalt maar hij benijdt zijn vrienden die met hun verbluffend
knappe voorkomen en mooie verticale lijn best wel opvallen tussen de menigte.
Geprikkeld en gevormd hij is, keer op keer…
Vertraging
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
Wandeling
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 112 ik ben voor eeuwig
denk je zo nu en dan
misschien
ik zie de knoestige
omhelzingen van je
imponerende armen
hef het hoofd naar
het alom van jouw kroon
je vertakkende voeten
verankerd in zwarte
genereuze aarde
ik adem ohhhhh
zucht eens diep…
Wonder en wonderful
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 58 Hoe we in de rommel
van de berichten en geruchten,
in de rommel van ons eigen huis
en in de rommel van ons lijf,
van onze gedachtenbrij
's morgens bij het wakker worden
altijd bijna,
iets nuttigs,
iets corrigerends
willen doen.…