Alle inzendingen over Brigitte

Gebroken door het verleden. Wou dat ik het kon vergeten. Praten helpt niet echt. Het is een dagelijks gevecht. De pijn in mijn hart. Doet me vaak zien in het zwart. Tranen zo groot in aantal, Aan het water lijk ik wel een waterval Kon ik het maar accepteren. Het zou me dan niet kunnen deren. Maar dat is niet mijn sterkste kant, Dus veeg…

Een vriend is iemand, Die een lichtje aansteekt in de nacht Als al je sterren zijn gedoofd. Die je omhelst Om je toch weer los te laten. Die je neemt zoals je bent. Vandaag goedgezind, Morgen weer moedeloos. Hij is een troost en altijd vlakbij En probeert je tranen te begrijpen. Een vriend is als de lucht in je longen. Nodig om verder te…

Stil staar ik voor me uit in de hoop een stip te zien. Een gestalte die naar me toe stapt. Me bij de hand neemt en me de weg wijst. De weg die ik volgen moet. Steeds opnieuw Met vallen en opstaan, Niet meer bang te zijn De weg alleen te hoeven gaan, Wetend dat er altijd iemand is, Op wie je kan vertrouwen: Een goed gevoel.…

Aan het water even gezeten. Denk ik aan het verleden. Ik zie weer je spontane lach. Die geeft me de kracht, Er steeds weer voor te kiezen, Mezelf niet in eigen verdriet te verliezen. Maar ik ben gemaakt door mijn verleden, En dat heb ik even met jou mogen delen. Laat mij maar vechten met mijn trots, Zo ken je me inmiddels toch.…

Wij hebben elkaar al heel wat toevertrouwt Om toch verder in vriendschap te leven. Doch maken we ons geen illusies Dat brengt enkel desillusies met zich mee. Ook verwachten we geen wonder, Laat ons elk apart zijn, en toch bijzonder.…

De nachten leken eeuwig te zijn of er geen einde aan kwam het maakt niet uit waar ik ook ben te moeilijk is het gevecht als je het moet stellen zonder kracht nooit genomen steeds gegeven ik heb het nooit verleerd rust ik peinzend aan de waterkant niets meer wat ik nog verlang.…

Het hart dat geen maat meer kent ontregeld door begeerten en de lust hart zo diep en o zo groot hongert naar de nooit geproefde smaak al klinkt het nog zo zwaar alle illusies reeds lange tijd begraven.…

Soms denk ik dat jij niets anders bent dan een geest, die af en toe opduikt in mijn herinneringen en soms verschijnt bij dagelijkse mijmeringen. En dan zie ik je glimlach en je ogen en dan weet ik dat je nog altijd een vreemde voor me bent.…

Overwin nu eens die verlegenheid. En dan vrijen we hartstochtelijk. Jaloers gadegeslagen door de schitterende maan. Het lijkt of je zintuigen, je handen, en je mond geprogrammeerd zijn. We ontkleden elkaar ongeduldig en ontdekken na aarzelende strelingen en overbodige gebaren dat we onstuimig willen vrijen. Daarna komt de heerlijke belevenis…

Het hevig streven naar een beter leven, ook dat beleef je in een droom, een droom waar alles mooi, en rijkelijk wordt voorgesteld. Je spiegelt je eraan, en rondom springen zeepbellen stuk. Je zocht en vond, en je bent tevreden met wat je bereikte. Maar toch ontbreekt er iets, en daar werd je droom, een nachtmerrie.…

Onze idealen, uitzichtloos Hopend op geluk, dat nooit zal komen, Tranen vloeien en worden kunstmatig weggelachen Je vlucht weg in een eigen fantasierijke wereld, Waar je over alle mogelijkheden beschikt, Om te bereiken wat je wil. Maar het resultaat blijft uit En enkel een grote zeepbel blijft over, Klaar om stuk te springen.…

De natuur is voor mij een bron van inspiratie het straalt energie uit om in contact te komen met het diepste in mezelf het geeft me het perspectief om alles in andere kleuren te zien het werkt bijna als een reinigingsmiddel op mijn ziel.…

Soms zou ik willen vertrekken Verder dan ogen kunnen reiken. Lopen tot aan het ongeweten eind. Vrij wezen is het hoogste wat ik kan bereiken Want dit leven is net Een kader zonder schilderij.…

Opeens kwamen alle herinneringen bij mij terug. Ze overweldigden mij, zodat ik dacht erin te verdrinken. Zijn aanrakingen waren teder, Zijn ogen met pretlichtjes betoverd. De zwoele golven, die ik toen voelde, Gaan me opnieuw door merg en been. Sluit mijn ogen en probeer het gevoel vast te houden. En ik gaf eraan toe, of was ik begerig Begerig…

Soms zeg je woorden waardoor ik van slag raak, Woorden vlijmscherp, mijn hart diep geraakt. Probeer mijn twijfels weg te stoppen. En mijn gevoelens op te kroppen. Maar jij zal mij niet meer breken, Want ik wil jou vliegensvlug vergeten! Toch menig traan heb ik om je gelaten, En jij, jij had het verdomd goed in de gaten.…

We beleefden samen fijne tijden, Maar ik krijg het gevoel dit kwijt te zijn. Het fijne maakt nu plaats voor verdriet. Vraag me af, of je het aan me ziet. Want het huilen en de slapeloze nachten, Tekenen stilaan mijn gelaat. Weet echt niet wat te doen met dit gevoel Is dan alles opgeven nu je doel? Toch hoop ik dat mijn gsm overgaat En ik…

Ik dool weer rond aan het water In de hoop mezelf terug te vinden. Maar hoe ik ook zoek, Ik vind niet eens een schim. Hoor enkel de stem van mijn geweten Die me het zwijgen oplegt, mijn verdere leven. Loop weer terug, en ik merk, Dat er weer een stukje in mij sterft. Ik lijk wel verdoofd, Want ik had niet eens in de gaten, Dat de regen…

Je ogen verraden je gedachten. Ze weerspiegelen het verlangen. In de zwoelte van de nacht. Beiden bevangen en door het vuur gevangen. Verlangend dacht ik aan jouw handen. Die bij mij vuur deden branden. Ik kijk je uitdagend aan, Durf je het aan…?…

De intense pijn In woorden niet te beschrijven. Het vergeten is onmogelijk. Door machteloosheid getart, En dat bracht pijn in het hart. Toch moet je verder, Lijkt een onbegaanbare weg. Toch aan het eind van de weg, Zal het tij keren, en weer zin geven aan je leven.…

Waarom komen er zoveel veranderingen, In een mensenleven? Waardoor niets, hetzelfde blijkt te zijn. Juist daar waar men wou, Dat alles hetzelfde bleef?…

De regen maakt een geluid van verre stemmen Of zitten die stemmen in mijn gedachten En vragen ze weer mijn aandacht Om me te doen begrijpen Wat je werkelijk tegen me zei. Want ik ben nimmer in staat geweest Om ook maar één woord van wat je zei te vergeten.…

Het kijken naar het water bij maanlicht, Stemde me nadenkend. Hoe kon iemand nu naar bed gaan? Ik legde mijn armen op de reling En keek naar het water. Dan weer omhoog naar de sprookjesachtige bossen. Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

Met veel moeite lukte het je, Met beide armen mijn verdriet te omvatten. Het is zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Ik vraag me af, welk nut mijn verdriet nog heeft. Zou ik dan nu de waarheid geweld aan doen, En het verleden toch smetteloos vergeten?…

De lucht was donker en dreigend geworden, De bliksemschichten schoten door de wolken heen. Net zoals bij mij de gedachten kwamen, Dat ik de helft van mijn leven, Had doorgebracht met het weglopen, En toch weer zoeken naar mezelf. En ik besefte dat ik tot op heden, Nog niets gevonden had.…

Dacht lange tijd dat niemand me nog kon raken, Had mijn hart goed afgebakend. Durfde geen gevoelens meer te tonen, Bang voor wat zou kunnen komen. Maar toen kwam jij, en zat alles op zijn kop, Niets moest en alles mocht. Maar nu hou ik het echt niet meer, Het doet me ontzettend zeer. Zonder woorden nam je afscheid, zomaar weggegaan,…

Het meisje is ver weg en stilaan werd ik een vrouw, en ik vraag u vriend, Wat is de ziel van ons leven? En vriend dit verhaal is echt. Ik zal je nooit vergeten. Maar een toekomst lag in ons verleden.…

Vanmorgen bij ons in de straat Een ziekenwagen en politiewagens. Niemand die wat vermoedde We hadden de buurman gisteren nog gegroet. Maar vandaag was hij niet meer Hij ontnam zich het leven. Zelfmoord, klonk al snel door de straat Niet te geloven hoe snel iets gaat. We wonen op meters van elkaar En toch kennen we niet eens mekaar.…

Ons verstand lijkt plots zo klein, Jouw dood is wat wij niet begrijpen. Je had nog jaren kunnen leven, Nog zoveel vreugde kunnen beleven Je leefde zo intens en zo bezield, Jij, die zo van je zoontje hield. Het echt bevatten kunnen we niet, Komt vast door het verdriet. Jouw manier van afscheid nemen. Zullen wij niet snel vergeten.…

Hij kuste mijn betraande gezicht. En probeerde me zo tot zwijgen te brengen. Ik sloeg mijn armen om hem heen, Drukte mijn warme lichaam tegen het zijne aan. ‘Ik hou van je’ fluisterde ik met mijn lippen, Tegen de zijne gedrukt. Misschien voelde hij wat anders Maar dat deed er niet toe Zolang ik nu en vandaag maar had. ’Je bent mooi’ zei hij…

Van verlangen laat ik een diepe zucht, Je warme lichaam tegen het mijne aangedrukt. Jouw warmte wakkert bij mij het vuur Op dit nachtelijk uur. Je hete adem streelt mijn huid Uit mijn mond ontsnapt geluid. Wil je lichaam in mijn macht, Enkel maar voor één nacht. De lust doet me verlangen naar meer, Om samen te gaan spelen en verlangens…